Parmaklarımı kesiyorum !

Ölümü düşünüp parmaklarımı tek tek kesmek istememin binlerce sebebi vardı... Kan beni tutardı.. Tutarsa daha çabuk ölürdüm. Sonra, kırmızıyı seviyordum.. Sonra kusmak istiyordum. Kustukca içimdeki bütün nefreti midemden dışarı atacakmışım gibi geliyordu. Bütün baş ağrılarıma bir son verecek, mutsuzluğuma sebep olan herşeyi öğürecektim.
 Parmaklarıma bakıyorum. Sonra siyah ojelerime. Sonra hasta olduğum aklıma geliyor... Hiç bir zaman siyah oje sürmediğimi fark ediyorum. Birazdan şu kapıdan çıkıp gideceğim de geliyor birden aklıma. Sonra kendimi göz/yaşı havuzunda boğacağımı fark ediyorum... Sol ayağım kapıdan dışarı çıktı bile. Diğer organları bekliyor.. Bu hiç hayra alamet değil. Kısas işte...
Neyse...
Ben biraz parmaklarımı kesip geleyim...