GürüLtülü bir hayatın sessiz Aşk'ları içinde kanıyorsunuz bir çoğunuz....
Yada çığlık atıyor ıslanıyorsunuz sadece kendi duyduğunuz yağmurda...
Susuyorsunuz sonra bir gün...
Ya ona su'suyorsunuz..
Yada sonsuzluğa suskunsunuz....
31 Ekim 2010 Pazar
26 Ekim 2010 Salı
Ellerinden bileklerine inerken, yine aşk, yine ben, yine kan !
Uyuyorsun yanımda tahsili yarım kalmış nehirler gibi. Akmıyorsun, durmuyorsun da ama hiç.. Varsayalım ki sevişiyoruz böyle kan revan; korkma! Ellerinden bileklerine inerken, yine aşk, yine ben, yine kan !
Küçük İskender
Küçük İskender
Nefes ....
Bazen yoksun...Bazen yoksun işte...ve ben bazen denince nefes alamıyorm biliyormusun... Sen yoksun ve sırf bu yüzden hep''bazen''de yaşıyorum...Islanan mendilleri,gözyaşlarımla beraber buruşturup attım...o kadar acıttın ki...Bildin...ruhunu saran o alev seni rahat bırakmayacak...'Bazen' aklına geliyormuşum?? Bendeki acının katlarcası sana gelecekken...Ne bileyim düşünüyorumda...Sahi sen hala NEFES ALABİLİYORMUSUN ???
Aşk bir kadının yüzüydü sadece...
AŞK, bir kadının yüzüydü sadece... Tutkuyu sana verdim,Aşkı kendime aldım... Aşk ve tutku yer değiştirdiler... Artık; Aşk benim, Tutkuda sen ...
Yoksa...Hoşçakal
YOKSA…..
Özlüyor musun şimdi sende beni?
İlk gülüşümüzü,ilk gözyaşımızı,ilk öpücüğümüzü,
Hatırlayıpta doluyor mu gözlerin?
Kaldırımlar yükseliyor mu senin gözündede?
Her düşen yaprak şimşek gibi çakılmıyor mu yere?
Gökyüzü parlaklığınımı kaybetti?
Yoksa eskisinden dahadamı parlak?
Bir kız çocuğu görüyorum uzakta,
Filmlerdeki gibi bembeyaz elbisesini giymiş
Elindede sırma saçlı bebeği
Ya gülümsüyor, ya ağlıyor
Arası olmamalı…
Sevgi sözcüğü ağırmı geliyor artık?
Yoksa her zamankinden dahada mı hafifledi?
Ya o çiçekler…
Biz mutluyken çok güzel açarlardı hani…
Şimdi biz ortadan bölündük diye mi büktüler boyunlarını?
Hani benim çiçeğim güldü.
Yoksa tüm güllermi soldu?
Söylediğimiz şakılar unutuldularmı bir bir…
Yoksa eskisinden dahamı net hatırlanıyorlar?
Dahamı çok şey anlatıyor o boşlukta?
Kelimeler çokmu anlamsız kaldı yokluğumda?
Yoksa yeni anlamlarmı kazandı tüm cümleler?
Yollar beraberken kısalıverirdi hani
Biz hiç uzun yolculuk yapamamıştık bu yüzden…
Şimdi o yollar hala kısa mı?
Yoksa yokluğum bir bir yolmu oldu sana ulaşılamayan?
Sevmekten usanmışmıydık?
Yoksa ayrılıkmı bıktırmıştı bizi?
Neler neler yaşadık hani…
Çokmu yorulduk acaba, sancı girdi sanki?
Yaralı ruhlarmı bıraktık birbirimizde
Yoksa birbirimizden uzaklaştıkça yaralarımız mı iyileşti?
Gülücükler gerçekten içtenmi?
Yoksa görülebilecek en sahte gülücüklerlemi oynuyoruz oyunumuzu?
Renk renk yaşıyoruz hayatımızı…
Hangi renkteyiz?
Ben toz bulutundan göremiyorum.
Takip edemediğim sadece haftanın günlerimi?
Yoksa mevsimleri bile unuttum mu?
Aşk sadece 3 harf mi?
Birde HOŞÇAKAL var yüzüne hiç söyleyemediğin 8 harf 3 heceli.
Bütün ‘yoksa’ diye başlayan cümlelerin altından inatla ‘var’ oldun…
Şimdi yine yüzün görünmezlerde….
Ama sen HOŞÇAKAL…
Özlüyor musun şimdi sende beni?
İlk gülüşümüzü,ilk gözyaşımızı,ilk öpücüğümüzü,
Hatırlayıpta doluyor mu gözlerin?
Kaldırımlar yükseliyor mu senin gözündede?
Her düşen yaprak şimşek gibi çakılmıyor mu yere?
Gökyüzü parlaklığınımı kaybetti?
Yoksa eskisinden dahadamı parlak?
Bir kız çocuğu görüyorum uzakta,
Filmlerdeki gibi bembeyaz elbisesini giymiş
Elindede sırma saçlı bebeği
Ya gülümsüyor, ya ağlıyor
Arası olmamalı…
Sevgi sözcüğü ağırmı geliyor artık?
Yoksa her zamankinden dahada mı hafifledi?
Ya o çiçekler…
Biz mutluyken çok güzel açarlardı hani…
Şimdi biz ortadan bölündük diye mi büktüler boyunlarını?
Hani benim çiçeğim güldü.
Yoksa tüm güllermi soldu?
Söylediğimiz şakılar unutuldularmı bir bir…
Yoksa eskisinden dahamı net hatırlanıyorlar?
Dahamı çok şey anlatıyor o boşlukta?
Kelimeler çokmu anlamsız kaldı yokluğumda?
Yoksa yeni anlamlarmı kazandı tüm cümleler?
Yollar beraberken kısalıverirdi hani
Biz hiç uzun yolculuk yapamamıştık bu yüzden…
Şimdi o yollar hala kısa mı?
Yoksa yokluğum bir bir yolmu oldu sana ulaşılamayan?
Sevmekten usanmışmıydık?
Yoksa ayrılıkmı bıktırmıştı bizi?
Neler neler yaşadık hani…
Çokmu yorulduk acaba, sancı girdi sanki?
Yaralı ruhlarmı bıraktık birbirimizde
Yoksa birbirimizden uzaklaştıkça yaralarımız mı iyileşti?
Gülücükler gerçekten içtenmi?
Yoksa görülebilecek en sahte gülücüklerlemi oynuyoruz oyunumuzu?
Renk renk yaşıyoruz hayatımızı…
Hangi renkteyiz?
Ben toz bulutundan göremiyorum.
Takip edemediğim sadece haftanın günlerimi?
Yoksa mevsimleri bile unuttum mu?
Aşk sadece 3 harf mi?
Birde HOŞÇAKAL var yüzüne hiç söyleyemediğin 8 harf 3 heceli.
Bütün ‘yoksa’ diye başlayan cümlelerin altından inatla ‘var’ oldun…
Şimdi yine yüzün görünmezlerde….
Ama sen HOŞÇAKAL…
VİCTOR HUGO VE AŞK...
Sevdiğiniz için acı çekiyorsanız, daha fazla sevin
Hiçbir şeyin kusursuzu olmadığı gibi aşkın da kusursuzu yoktur
Aşk,meleklerin yıldızlara verdiği selamdır
Aşk, ya hayat ya ölümdür
Kainatın ufalıp bir varlıktan ibaret kalması,tek bir varlığın genişleyip Tanrıya kadar erişmesi;işte aşk budur
Güneş on saniyee batıdan çekilir
Aşk kadının kalbinden on senede batar
Sevmek, her şeyi saydam hale getirmektir
Nerede gerçek evlilik varsa,orada aşk ve ülkü beraberdir
Aşk bir deniz,kadın onun kıyısıdır
Aşk,meleklerirn yıldızlara verdiği selamdır
Aşkın orta derecesi yoktur
Hoşgörmek ve affetmek aşkın temelidir
Aşk, bizde bulunan bir ateş noktasıdır
Hayat bir çiçek,aşk ta onun balıdır
Aşk, iki iken bir olmak demektir
Eşi olmayan bir erkek, tetiksiz tabancaya benzer
Erkeğe ateş veren kadındır
Sevmek uçmak demektir
VİCTOR HUGO
Hiçbir şeyin kusursuzu olmadığı gibi aşkın da kusursuzu yoktur
Aşk,meleklerin yıldızlara verdiği selamdır
Aşk, ya hayat ya ölümdür
Kainatın ufalıp bir varlıktan ibaret kalması,tek bir varlığın genişleyip Tanrıya kadar erişmesi;işte aşk budur
Güneş on saniyee batıdan çekilir
Aşk kadının kalbinden on senede batar
Sevmek, her şeyi saydam hale getirmektir
Nerede gerçek evlilik varsa,orada aşk ve ülkü beraberdir
Aşk bir deniz,kadın onun kıyısıdır
Aşk,meleklerirn yıldızlara verdiği selamdır
Aşkın orta derecesi yoktur
Hoşgörmek ve affetmek aşkın temelidir
Aşk, bizde bulunan bir ateş noktasıdır
Hayat bir çiçek,aşk ta onun balıdır
Aşk, iki iken bir olmak demektir
Eşi olmayan bir erkek, tetiksiz tabancaya benzer
Erkeğe ateş veren kadındır
Sevmek uçmak demektir
VİCTOR HUGO
Aşk bizi terk etmedi..
Biz bu dünyaya üç harfin mahrecini çıkarmaya geldik..
Ayın Kaf = Aşk
Aşk…
“Sen” tahtına kim oturmuşsa onun adıydı.
Ödenilen bedellerin ismiydi.
“Şunu yaptım. Bunu yaptım” dedikçe kanayan yanımızın acısıydı.
En kaygan yanından yürümekti kalbin düştükçe vazgeçmemek her düşüşte bir daha yenilenmekti.
Yüreği çatlatan en derin nefesti.
Sukutun sesiydi o.
Aşk
İçimizin en garip telaşıydı.
Tanıdık bir isimdi
Kişiler adedince yaşanmışlık taşıyan ama bilindikçe unutulan yanımızdı.
Sonu hüzünlü biten masalların en zalim kahramanı iken aynı anda en acınan taraftı.
Torbasında tek isimle gelen bir ömür o ismi tekrarlatandı.
Klasikleşmiş bir şiir gibi her an yenilenen yenilendikçe çoğalandı.
Hayatın nefes almaktan ibaret olmadığını öğretirken bir gözleri ahuya zebun edendi.
Bütün “sen”li anları toplatıp “işte hayat bu” dedirtendi.
Aşk
En mahrem yerden çizilip en utangaç yanımızdan sınıyordu.
Bencilliği unutup “sen” vadilerinde koşturuyor
Ertesiz bırakıp dünlere prangalıyordu.
Tüm mevsimleri değiştirip; zemheride yaz yazda karakışa dönüyordu.
Şikâyet ettikçe de acıtıp gülün dikeni oluyordu.
Her geceye bir isim kazıyor her sabaha o ismin kırıklarını seriyordu.
Aşk
Yalnızlığın peçesini açıyor acılarla yüz göz ediyordu.
Dile kadar gelip yutkunulan kırgınlıkların tadı oluyor
Yürekte kekremsi bir tad bırakıyordu.
Bu halinden hiç şikâyet etmiyor hüzünlendikçe bileniyordu.
Yani “Ben”li anları un ufak edip başımızdan aşağı serpiyordu.
Aşk
Üç harf tek hece iken
Bir ömre bedel olacak kadar derindi.
Bir şey için her şeyin feda edildiğini duyduğumuzdan beri vazgeçişlerin adıydı.
Bir damla gözyaşında tufanlar saklayandı.
O kadar güçlü bir o kadar masumdu.
Kimi zaman hoyrat bir rüzgâr oluyor; kızdıkça yıkıp hüzünlerde susuyordu.
Kimini mecnun edip çöllere düşürüyor
Kimini boğup deryada yitiriyor
Kimini zindanlara itip kendini bitiriyordu.
Aşk
Sonsuz sevgi vaad ediyor her başlangıcı bitişe gebe kılıyordu.
Korkunun ikiz kardeşi olup; hiç güvendirmiyordu.
Ruhumu üşütüp
Kalbimden bihaber eyliyordu.
Dilime sıkı düğümler atıp
Sözü namluya sürüp en ben yanıma nişan alıyordu.
Aşk
Aslını kimse bilmiyordu.
Yazıldıkça yazılıyor söylendikçe gizleniyordu.
Hesapsız harcamaya gelmişti zamanı kimseden müsaade almıyordu.
Deli bir tay gibi dizginlendikçe dikleniyordu.
Yürek evinin kapısını zorluyor kimi zaman açık unutuyordu
Binlerce küçük ayrıntıyı keşfettiriyor tüm geç kalmışlıkları kanatıyordu.
Aşk
Gitmek ve kalmak arasında sıkıştırıyor
Hep bulmamak için aratıyordu.
Sefersiz gemilerden bilet alıyor
Uykusuz banklarına yaslanıyordu.
Hiç ummadığımız anda geliyor umduğumuz anda gitmiyordu.
Zira umduğumuz an hiç olmuyordu.
Ve öğretiyordu
Aşk: Keşkesiz kaldıkça yaşanıyordu.
Ayın Kaf = Aşk
Aşk…
“Sen” tahtına kim oturmuşsa onun adıydı.
Ödenilen bedellerin ismiydi.
“Şunu yaptım. Bunu yaptım” dedikçe kanayan yanımızın acısıydı.
En kaygan yanından yürümekti kalbin düştükçe vazgeçmemek her düşüşte bir daha yenilenmekti.
Yüreği çatlatan en derin nefesti.
Sukutun sesiydi o.
Aşk
İçimizin en garip telaşıydı.
Tanıdık bir isimdi
Kişiler adedince yaşanmışlık taşıyan ama bilindikçe unutulan yanımızdı.
Sonu hüzünlü biten masalların en zalim kahramanı iken aynı anda en acınan taraftı.
Torbasında tek isimle gelen bir ömür o ismi tekrarlatandı.
Klasikleşmiş bir şiir gibi her an yenilenen yenilendikçe çoğalandı.
Hayatın nefes almaktan ibaret olmadığını öğretirken bir gözleri ahuya zebun edendi.
Bütün “sen”li anları toplatıp “işte hayat bu” dedirtendi.
Aşk
En mahrem yerden çizilip en utangaç yanımızdan sınıyordu.
Bencilliği unutup “sen” vadilerinde koşturuyor
Ertesiz bırakıp dünlere prangalıyordu.
Tüm mevsimleri değiştirip; zemheride yaz yazda karakışa dönüyordu.
Şikâyet ettikçe de acıtıp gülün dikeni oluyordu.
Her geceye bir isim kazıyor her sabaha o ismin kırıklarını seriyordu.
Aşk
Yalnızlığın peçesini açıyor acılarla yüz göz ediyordu.
Dile kadar gelip yutkunulan kırgınlıkların tadı oluyor
Yürekte kekremsi bir tad bırakıyordu.
Bu halinden hiç şikâyet etmiyor hüzünlendikçe bileniyordu.
Yani “Ben”li anları un ufak edip başımızdan aşağı serpiyordu.
Aşk
Üç harf tek hece iken
Bir ömre bedel olacak kadar derindi.
Bir şey için her şeyin feda edildiğini duyduğumuzdan beri vazgeçişlerin adıydı.
Bir damla gözyaşında tufanlar saklayandı.
O kadar güçlü bir o kadar masumdu.
Kimi zaman hoyrat bir rüzgâr oluyor; kızdıkça yıkıp hüzünlerde susuyordu.
Kimini mecnun edip çöllere düşürüyor
Kimini boğup deryada yitiriyor
Kimini zindanlara itip kendini bitiriyordu.
Aşk
Sonsuz sevgi vaad ediyor her başlangıcı bitişe gebe kılıyordu.
Korkunun ikiz kardeşi olup; hiç güvendirmiyordu.
Ruhumu üşütüp
Kalbimden bihaber eyliyordu.
Dilime sıkı düğümler atıp
Sözü namluya sürüp en ben yanıma nişan alıyordu.
Aşk
Aslını kimse bilmiyordu.
Yazıldıkça yazılıyor söylendikçe gizleniyordu.
Hesapsız harcamaya gelmişti zamanı kimseden müsaade almıyordu.
Deli bir tay gibi dizginlendikçe dikleniyordu.
Yürek evinin kapısını zorluyor kimi zaman açık unutuyordu
Binlerce küçük ayrıntıyı keşfettiriyor tüm geç kalmışlıkları kanatıyordu.
Aşk
Gitmek ve kalmak arasında sıkıştırıyor
Hep bulmamak için aratıyordu.
Sefersiz gemilerden bilet alıyor
Uykusuz banklarına yaslanıyordu.
Hiç ummadığımız anda geliyor umduğumuz anda gitmiyordu.
Zira umduğumuz an hiç olmuyordu.
Ve öğretiyordu
Aşk: Keşkesiz kaldıkça yaşanıyordu.
20 Mart 2010 Saat:11:55 :)
BU sabah Çok Fena ÇIĞLIK ATASIM atasım var.
Bağıra Bağıra şarkı söylemeliyim mesela.
Son ses müzik dinlemeliyim.
Kulaklarım patlamalı.
GÖKYÜZÜNDEDE UÇABİLİRİM.
Aman ALLAHIM ilaçların yan etkisinde yazıyormuydu bunlar.
Üstelik 4 saatlik uykuyla.
Şarkıda böyle demiş;
Konuşan vapurlara bindir beni,
Denize örtünecek gözlerim.
AŞK ve ACI giysiler denli karmaşık,
Şarkılarm geliyor kulaklarıma,
Renk renk açılmış dükkanlardan,
Bir Beyoğlu sabahı:):):):):)
Bağıra Bağıra şarkı söylemeliyim mesela.
Son ses müzik dinlemeliyim.
Kulaklarım patlamalı.
GÖKYÜZÜNDEDE UÇABİLİRİM.
Aman ALLAHIM ilaçların yan etkisinde yazıyormuydu bunlar.
Üstelik 4 saatlik uykuyla.
Şarkıda böyle demiş;
Konuşan vapurlara bindir beni,
Denize örtünecek gözlerim.
AŞK ve ACI giysiler denli karmaşık,
Şarkılarm geliyor kulaklarıma,
Renk renk açılmış dükkanlardan,
Bir Beyoğlu sabahı:):):):):)
14.06.2010 Saat 23:59
-Neden susuyorsun diye bağırdı adam....
-...........(sessizlik)..........
-Bir cevap ver? cevap ver......... dedi ve artık bir zamanlar bitanesi olanın donuk bakışlarından korkarak sarstı kadını...
-.............
Kadın konuşmadı.... Öyle boş bakıyordu ki.... Adam Sanki rutubetten nemlenmiş kirli, paslı ve asla tepki veremeyecek olan bir duvarla konuşuyordu...
Avazı çıktığı kadar bağırdı adam....
Sonra durdu.... Kadın tepki verir gibi oldu...Adam eğilerek gözlerine baktı kadının...
-Lütfen dedi... Lütfen....
-''Hiç''....
-''Hiç''mi? Bir ''Hiç''mi? saatlerdir sadece ''Hiç''mi...? diyerek tatmin olmamış cevap karşısında gözlerinin içine baktı kadının....
-..........
-Lütfen birşey söyle! Yeter! Lütfen.... diye son kez haykırdı adam kadına... Hatta yalvardı.....
-''Artık birşey hissetmiyorumki konuşayım.... Artık birşey hissedemiyorum...'' Dedi ve arkasını dönüp gitti kadın..... Aldatılmışlığın damakta bırakan soğuk hissini orada bırakarak...
İşte 'o an' kadın gerçekten gitti....
O günden beri kadından hiç haber alamadı adam.... 'Hiç'........
-...........(sessizlik)..........
-Bir cevap ver? cevap ver......... dedi ve artık bir zamanlar bitanesi olanın donuk bakışlarından korkarak sarstı kadını...
-.............
Kadın konuşmadı.... Öyle boş bakıyordu ki.... Adam Sanki rutubetten nemlenmiş kirli, paslı ve asla tepki veremeyecek olan bir duvarla konuşuyordu...
Avazı çıktığı kadar bağırdı adam....
Sonra durdu.... Kadın tepki verir gibi oldu...Adam eğilerek gözlerine baktı kadının...
-Lütfen dedi... Lütfen....
-''Hiç''....
-''Hiç''mi? Bir ''Hiç''mi? saatlerdir sadece ''Hiç''mi...? diyerek tatmin olmamış cevap karşısında gözlerinin içine baktı kadının....
-..........
-Lütfen birşey söyle! Yeter! Lütfen.... diye son kez haykırdı adam kadına... Hatta yalvardı.....
-''Artık birşey hissetmiyorumki konuşayım.... Artık birşey hissedemiyorum...'' Dedi ve arkasını dönüp gitti kadın..... Aldatılmışlığın damakta bırakan soğuk hissini orada bırakarak...
İşte 'o an' kadın gerçekten gitti....
O günden beri kadından hiç haber alamadı adam.... 'Hiç'........
Kimse seni burada görmeden git. Ben ki varım; sen içimdesin, bunu bil"
LEYLA İLE MECNUN
Bir bütün idim ben Leylâ ile. Sense Leylâ’yım diyorsun. Sen Leylâ isen eğer; beni yakmaya hayalin yeter, takatim yok sana kavuşmaya. Varlığı olmayan bir zerreye aynadan ne fayda? Canım gideli hayli zamandır, cismindeki bir başka candır; bir özge candır. Sensin beni benden ayıran, uzaklaştıran. Ben yokum, senin tecellin var. Vuslatının ağır yükünü kaldıramam ki. Önceleri sen vardın, şimdi ben yok oldum. Manevi dünyamda dostum daima sensin. Dış görünüşe değer verme bahsi ortadan kalktı artık. Gönül çok önceleri sana koştu canım seninle gitti. Şimdiki canım Leylâ’ya değil, Mevlâ’ya yönelik. Bir’lik yolunda seninle olmam, yanarım. Şimdi, gözümün nuru, gönlümün aydınlığı!.. Ben maskaralığa nam salmışım nam salmışım bari sen bu yola girme. İçinden çıkma namus perdesinin. Mecnun olan benim; bana yaraşır delilik, kınamışlık. Şimdi git, aşk töresini, âşıklık geleneğini, maşuk gidişatını bozma. Gir şimdi, ey vefalı! Açtırma kötü söz arayanların dudaklarını; sakız verme dedikodu arayanların ağızlarına. Beni aramaya çıktığını âleme bildirip deliliğine ferman yazdırma. Kimse seni burada görmeden git. Ben ki varım; sen içimdesin, bunu bil"
İSKENDER PALA
Bir bütün idim ben Leylâ ile. Sense Leylâ’yım diyorsun. Sen Leylâ isen eğer; beni yakmaya hayalin yeter, takatim yok sana kavuşmaya. Varlığı olmayan bir zerreye aynadan ne fayda? Canım gideli hayli zamandır, cismindeki bir başka candır; bir özge candır. Sensin beni benden ayıran, uzaklaştıran. Ben yokum, senin tecellin var. Vuslatının ağır yükünü kaldıramam ki. Önceleri sen vardın, şimdi ben yok oldum. Manevi dünyamda dostum daima sensin. Dış görünüşe değer verme bahsi ortadan kalktı artık. Gönül çok önceleri sana koştu canım seninle gitti. Şimdiki canım Leylâ’ya değil, Mevlâ’ya yönelik. Bir’lik yolunda seninle olmam, yanarım. Şimdi, gözümün nuru, gönlümün aydınlığı!.. Ben maskaralığa nam salmışım nam salmışım bari sen bu yola girme. İçinden çıkma namus perdesinin. Mecnun olan benim; bana yaraşır delilik, kınamışlık. Şimdi git, aşk töresini, âşıklık geleneğini, maşuk gidişatını bozma. Gir şimdi, ey vefalı! Açtırma kötü söz arayanların dudaklarını; sakız verme dedikodu arayanların ağızlarına. Beni aramaya çıktığını âleme bildirip deliliğine ferman yazdırma. Kimse seni burada görmeden git. Ben ki varım; sen içimdesin, bunu bil"
İSKENDER PALA
Ve anne tenimi çamışır sularına bas...
Aşkın küf kokulu koridorlarında kırmızı rugan ayakkabılarımla sevdim onu...
Elimde AŞK yalnız terli ve çirkindim...
Buhranlıydı gözlerim...Tüm kahkahalarımın sesini kestim...
Gözyaşlarımı tuza bastım kokmasınlar diye...
Gidiyorsun gittiğin yere varmadan delirdiğim bilinsin istemiyorum...
Gözümün bebeklerini günah çemberlerinde uyutuyorum....
Şimdi ben beynimi kurcalasam kaç intihar çıkar içinden...
Daha ne kadar kaçak tütün basarım gözlerime...
Ve anne tenimi çamışır sularına bas...
O KOKUYORUM....
Elimde AŞK yalnız terli ve çirkindim...
Buhranlıydı gözlerim...Tüm kahkahalarımın sesini kestim...
Gözyaşlarımı tuza bastım kokmasınlar diye...
Gidiyorsun gittiğin yere varmadan delirdiğim bilinsin istemiyorum...
Gözümün bebeklerini günah çemberlerinde uyutuyorum....
Şimdi ben beynimi kurcalasam kaç intihar çıkar içinden...
Daha ne kadar kaçak tütün basarım gözlerime...
Ve anne tenimi çamışır sularına bas...
O KOKUYORUM....
Asla okunmayacak satırlar....Büyük yazar,Küçük kız,Olgun kadın, Asil ruh..... Ya şimdi.!!!
Ah bu bedenin altında nasıl bir hayat taşıyordu küçük kız....
Kirpikleri ve nemlenen yüzü....
Sessizca alır laptopunu,daha önce hiç duymadığı bir müzik.... Melodisini kesitrmeye çalışırken yazar satırları....
Kaç göz görecekti bileklerine ulaşan parmaklarının yazdığı kelimeleri....
İlham perisi diye hitap etmişti kendine.... o yatağa yatıp gözlerini kapatmadan önce....
Sessiz şiirler yazmıştı nefesini unuttuğu kişilere....
Gözlerini tanımadığı bir evin duvarlarında açtığında nefesini başkasına emanet buldu....
Harici sorular sordu beyaz sayfalara benzettiği Aşk'lara.... Siz....ile başlayan.....!!!
-Siz hiç bana benzemiyorsunuz.....'u andırıyordu cümleden çıkan anlam....
Birileri uzakta, birileri yakında, birileri sadece ruhunu dinleyendi o nefeslerin....
Nasıl bir gün geçirmişti o beden....
Yaşamının hangi yılını yaşıyordu ve hicri takvimde yer varmıydı böyle bir tarihe....
Cevapsız sorular soruyordu gene....!!!!!!!!
Kimse duymuyordu da çığlık atıyordu kulakları patlatacak kadar şiddetli bir nefesle....
İnançdan bahsediyordu eskilerde kalan bir şarkının sözleri....
Yine yalancıydı akşam esintisi....
Güneşin ilk ışığıyla Temmuz sıcağına bırakacaktı yerini....
Geri dönüşü olmayan bir yoldan hep dönmüştü küçük kız....
Başaran tek kişiydi....
Büyük yazar,Küçük kız,Olgun kadın, Asil ruh.....
Ya şimdi.....????
Yıllardır kendine tabir ettiği 'stop lambasını göre göre adım atıyorsun' cümlesine yine ve yine uyacakmıydı yoksa geri adım ona doğrumu yaklaşıyordu....
Yemek kokusu,parfümün ışıltısı,cep telefonun eski ve parçalanmış sesi ve yaşlanmış ses tellerinin kullağında yansıması....
Hava-i fişekler patlatılıyor şerefime....
Şimdi gitmeliyim... Gökyüzü bugünün parçalanmışlığına, parçalamışlığıma inat benim için aydınlanıyor...
Müsadenizle demeyi çok isterdi o.... Ama gitti....
Kirpikleri ve nemlenen yüzü....
Sessizca alır laptopunu,daha önce hiç duymadığı bir müzik.... Melodisini kesitrmeye çalışırken yazar satırları....
Kaç göz görecekti bileklerine ulaşan parmaklarının yazdığı kelimeleri....
İlham perisi diye hitap etmişti kendine.... o yatağa yatıp gözlerini kapatmadan önce....
Sessiz şiirler yazmıştı nefesini unuttuğu kişilere....
Gözlerini tanımadığı bir evin duvarlarında açtığında nefesini başkasına emanet buldu....
Harici sorular sordu beyaz sayfalara benzettiği Aşk'lara.... Siz....ile başlayan.....!!!
-Siz hiç bana benzemiyorsunuz.....'u andırıyordu cümleden çıkan anlam....
Birileri uzakta, birileri yakında, birileri sadece ruhunu dinleyendi o nefeslerin....
Nasıl bir gün geçirmişti o beden....
Yaşamının hangi yılını yaşıyordu ve hicri takvimde yer varmıydı böyle bir tarihe....
Cevapsız sorular soruyordu gene....!!!!!!!!
Kimse duymuyordu da çığlık atıyordu kulakları patlatacak kadar şiddetli bir nefesle....
İnançdan bahsediyordu eskilerde kalan bir şarkının sözleri....
Yine yalancıydı akşam esintisi....
Güneşin ilk ışığıyla Temmuz sıcağına bırakacaktı yerini....
Geri dönüşü olmayan bir yoldan hep dönmüştü küçük kız....
Başaran tek kişiydi....
Büyük yazar,Küçük kız,Olgun kadın, Asil ruh.....
Ya şimdi.....????
Yıllardır kendine tabir ettiği 'stop lambasını göre göre adım atıyorsun' cümlesine yine ve yine uyacakmıydı yoksa geri adım ona doğrumu yaklaşıyordu....
Yemek kokusu,parfümün ışıltısı,cep telefonun eski ve parçalanmış sesi ve yaşlanmış ses tellerinin kullağında yansıması....
Hava-i fişekler patlatılıyor şerefime....
Şimdi gitmeliyim... Gökyüzü bugünün parçalanmışlığına, parçalamışlığıma inat benim için aydınlanıyor...
Müsadenizle demeyi çok isterdi o.... Ama gitti....
18 Ekim 2010 Pazartesi
Mikrodalga fırının sıcaklığında boğulan kalpler....
Uzak bir kadındı. Soğuk bakışlı, derin ve siyah gözleri, bembeyaz teni, siyah saçları....
Üşütürdü her sonbahar girişinde.
Kurtulamazdı kalbine sapladığı bıçağın izindeki adamın gölgesinden... Şarkılarda yer alan adamın km'lerce uzağında yaşar içine çektiği her karanlık tozda buram buram mecburiyeti yaşardı.
Beyni dönük sevişme sahnesindeki adamların pis ellerindeki mikropların nasıl farketmeden kendi vucudunu sardığını düşünürdü. Bir şizofren aşka tutulmuş yıllardır kullandığı ilaçlar bile artık etki etmiyordu... Gerçek olduğunu bildiklerinin rüya olması için binlerce kez kabul olmayacak dualar ediyordu...
Mikrodalga fırının önüne geçmiş öylece dönüşüne bakıyor alevlenip, bedeniyle beraber mutfağında annesinden kalma dantel peçetelerinde yanmasını istiyordu.
Uzun parmakları küçük ayakları vardı.
Herkesden aykırı şarkılar dinler en başarılı olduğu halde hep arka sıraları tercih edenlerden olmuştu. Kokusuyla bile iş görüşmesinde ilk kez görüştüğü müdürü etkilerdi.
Kalbi kapalı bir kitaptı.
Çok başarılıydı.
Ölse bile gururundan asla kimsenin önünde ağlamazdı.
Öyle bir sonbaharda tüm hikayeler sadece bu kadının üzerine yazılırken o nefes aldığı odayı, çırpındığı evini, kolayca girdiği işini, annesinden kalma dantel peçetelerini ve hatta yaşadığı şehiri bile terketmişti.
Kalbine sapladığı bıçağın izindeki adamın gölgesinden kaçarken
Son kez nefes almış...
Boşluğa dalarak kaçmıştı.
İkindi vakti...
Son kez Tren Gar'ında görülmüş, nefesinide burda bırakarak çekip gitmişti....
Odası,evi,peçeteleri ve hatta şehrin nefesini bile küstürmüştü kendine...
Elinde buruşmuş mendilini hiç bırakmadan dalmıştı o hiçliğe....
Bom boş ve anlamsızdı artık.. Kadın yoktu....
Ve hiç'likle uğurlanmıştı....
Üşütürdü her sonbahar girişinde.
Kurtulamazdı kalbine sapladığı bıçağın izindeki adamın gölgesinden... Şarkılarda yer alan adamın km'lerce uzağında yaşar içine çektiği her karanlık tozda buram buram mecburiyeti yaşardı.
Beyni dönük sevişme sahnesindeki adamların pis ellerindeki mikropların nasıl farketmeden kendi vucudunu sardığını düşünürdü. Bir şizofren aşka tutulmuş yıllardır kullandığı ilaçlar bile artık etki etmiyordu... Gerçek olduğunu bildiklerinin rüya olması için binlerce kez kabul olmayacak dualar ediyordu...
Mikrodalga fırının önüne geçmiş öylece dönüşüne bakıyor alevlenip, bedeniyle beraber mutfağında annesinden kalma dantel peçetelerinde yanmasını istiyordu.
Uzun parmakları küçük ayakları vardı.
Herkesden aykırı şarkılar dinler en başarılı olduğu halde hep arka sıraları tercih edenlerden olmuştu. Kokusuyla bile iş görüşmesinde ilk kez görüştüğü müdürü etkilerdi.
Kalbi kapalı bir kitaptı.
Çok başarılıydı.
Ölse bile gururundan asla kimsenin önünde ağlamazdı.
Öyle bir sonbaharda tüm hikayeler sadece bu kadının üzerine yazılırken o nefes aldığı odayı, çırpındığı evini, kolayca girdiği işini, annesinden kalma dantel peçetelerini ve hatta yaşadığı şehiri bile terketmişti.
Kalbine sapladığı bıçağın izindeki adamın gölgesinden kaçarken
Son kez nefes almış...
Boşluğa dalarak kaçmıştı.
İkindi vakti...
Son kez Tren Gar'ında görülmüş, nefesinide burda bırakarak çekip gitmişti....
Odası,evi,peçeteleri ve hatta şehrin nefesini bile küstürmüştü kendine...
Elinde buruşmuş mendilini hiç bırakmadan dalmıştı o hiçliğe....
Bom boş ve anlamsızdı artık.. Kadın yoktu....
Ve hiç'likle uğurlanmıştı....
13 Ekim 2010 Çarşamba
Cem karaca şiirine yakın mesafede yazılarla boğuşma (ayrılık yakıştı)
Ölmek istiyordum bacak aralarıma sığınan bir hayat arasında ve dudaklarından akan kanlar hürmetine. Parmaklarının sessizlikte nasıl çıtladığını duyuyordum. Bir Cem Karaca şiirinde sessizce yazıyordum...
Ağlamıyordum göz bebeklerim büyüyüp küçülüyordu sadece ... Kimsenin okumayacağı satırları yazıyordum ve kanatıyordum aşkı boydan boya. Bir mesaj sesi bile bozmuyordu sessizliği. Durmadan yazmaya devam ediyordum İstanbul geliyordu aklıma ve ben İstanbulda denize bakarak üşüyordum. Gece yarısı martı konuyordu omzuma, o ağlıyordu benim yerime. Sanki yıllardır içime akıttığım gözyaşı onun gözlerinden akıyordu. Okuduğum kitabın sayfaları bana hep acı aşılıyordu. Kadınlar,kitaplar,çocuklar,kanlar,acılar ve edebiyattan bahsediyordu. Sanki yıllardır içinde sakladığı öfkesini benim üzerime kusuyordu yazar. Ağlayamıyordum bile üşütüyordu beni süründürüyor, acıtıyor, unutulmuş sanılan aşklara tekrar göz attırıp kalbime soktuğum bıçağı içimde oynattırıyordu... Fahişelerin kadehlerini görüyordum uzaklarda. Bir dolup bir boşalan VE birazdan bacak aralarını kanatmak üzere kırılıp kesik camları saklanan kadehler... Hain İstanbul diyordum. Cem Karaca susturuyordu beni. Git diyordu ruhuma.... Psikiyatrlara küfür et.... Derman değil, yarana bir çizik daha atan güven dağlarına bağır... Şiirleri susturan yüzlere tükür diyordu...
Ruhumla onun ruhu karışmıştı...
Öyle ya...
Giyindiğim ayrılık bana çok yakışmıştı...
Ağlamıyordum göz bebeklerim büyüyüp küçülüyordu sadece ... Kimsenin okumayacağı satırları yazıyordum ve kanatıyordum aşkı boydan boya. Bir mesaj sesi bile bozmuyordu sessizliği. Durmadan yazmaya devam ediyordum İstanbul geliyordu aklıma ve ben İstanbulda denize bakarak üşüyordum. Gece yarısı martı konuyordu omzuma, o ağlıyordu benim yerime. Sanki yıllardır içime akıttığım gözyaşı onun gözlerinden akıyordu. Okuduğum kitabın sayfaları bana hep acı aşılıyordu. Kadınlar,kitaplar,çocuklar,kanlar,acılar ve edebiyattan bahsediyordu. Sanki yıllardır içinde sakladığı öfkesini benim üzerime kusuyordu yazar. Ağlayamıyordum bile üşütüyordu beni süründürüyor, acıtıyor, unutulmuş sanılan aşklara tekrar göz attırıp kalbime soktuğum bıçağı içimde oynattırıyordu... Fahişelerin kadehlerini görüyordum uzaklarda. Bir dolup bir boşalan VE birazdan bacak aralarını kanatmak üzere kırılıp kesik camları saklanan kadehler... Hain İstanbul diyordum. Cem Karaca susturuyordu beni. Git diyordu ruhuma.... Psikiyatrlara küfür et.... Derman değil, yarana bir çizik daha atan güven dağlarına bağır... Şiirleri susturan yüzlere tükür diyordu...
Ruhumla onun ruhu karışmıştı...
Öyle ya...
Giyindiğim ayrılık bana çok yakışmıştı...
11 Ekim 2010 Pazartesi
Suskun çığlık...
Beni burada kimse bulamaz diye saklanmıştı küçük kadın. Bu saklambaçta kimse onu sobeleyemeyecekti...
Çok bağırmayacak. Fısıltıyla iz sürecekti sadece. Yer değiştirmesi gerekse bile yılan gibi sürünerek yapacaktı. Suskun bedeniyle, boncuklarını da sepetine koyup dudaklarının kıvrımlarımdan dökülecek sözcükleri gizleyecekti...
Sözünde duracak ... Gizli kalacaktı...
Çok bağırmayacak. Fısıltıyla iz sürecekti sadece. Yer değiştirmesi gerekse bile yılan gibi sürünerek yapacaktı. Suskun bedeniyle, boncuklarını da sepetine koyup dudaklarının kıvrımlarımdan dökülecek sözcükleri gizleyecekti...
Sözünde duracak ... Gizli kalacaktı...
Telefon kayıtları (1)
Uzun süren bir kaosun ardından telefon çalar...
Masum bi konuşmaya karşı taraftan
-Beni asla bırakma sensiz olamam'' nidaları eklenince gözlerde yaşlar tutulamaz...
Ayrılık konuşmasının başlandıcıdır halbuki... Ama susulur. Böyle yakaran bir nefese
-Bitti' denilemez asla...
Susanır...
Ve susulur....
Masum bi konuşmaya karşı taraftan
-Beni asla bırakma sensiz olamam'' nidaları eklenince gözlerde yaşlar tutulamaz...
Ayrılık konuşmasının başlandıcıdır halbuki... Ama susulur. Böyle yakaran bir nefese
-Bitti' denilemez asla...
Susanır...
Ve susulur....
8 Ekim 2010 Cuma
Geceye direniş.
Soğuklar bastırmış ve kaban giyme mevsimi gelmişti. Daha sigara paketinden hiç yakılmamış çantada öylece dumanı çekilecek zamanını bekliyordu. Sakin ve uzun yolculuklardan sonra asansörün kapısını açıp tuvalete zor yetişilirdi. Beden aynı anda 3 yerdede, yer alırdı...Bilgisayar başında,sınıfın ortasında ve tuvalette...
Klasik migren saatlerinde bol miktarda ilaçla beden uyutularak avutulurdu. Yeni aşklara yelken açmış eski sevgililer rüyalarda ayakta alkışlanırdı. Ve perdede oynayan oyun gerçekleştiğinde asla düşlerdeki tadı vermezdi....!!!!!! Yeni bir güne merhaba demeden önce gecenin son demine kadar gözler açık kalmakta diretilirdi... Ve kasıntılarla beraber parmak egzersizlerinede son verilip hafifçe yorgan çekilerek veda edilirdi....
Klasik migren saatlerinde bol miktarda ilaçla beden uyutularak avutulurdu. Yeni aşklara yelken açmış eski sevgililer rüyalarda ayakta alkışlanırdı. Ve perdede oynayan oyun gerçekleştiğinde asla düşlerdeki tadı vermezdi....!!!!!! Yeni bir güne merhaba demeden önce gecenin son demine kadar gözler açık kalmakta diretilirdi... Ve kasıntılarla beraber parmak egzersizlerinede son verilip hafifçe yorgan çekilerek veda edilirdi....
Gecenin hızlı adımları
Gecenin uzayan saatlerinde bir kadın çığlığı duyulur ve yeni başlangıçlara kaçmaktadır...
Uzun ve yıllar süren bir bekleyişten sonra dili damağına yapışana kadar koşar koşar koşar... Sadece ayak izlerini bırakmıştır gerisinde... Ve kadın başka bir kentte başka yolculuklara adım atmıştır. 'O'nlardan uzakta...
'SiyahBeyazBirKadın'
Uzun ve yıllar süren bir bekleyişten sonra dili damağına yapışana kadar koşar koşar koşar... Sadece ayak izlerini bırakmıştır gerisinde... Ve kadın başka bir kentte başka yolculuklara adım atmıştır. 'O'nlardan uzakta...
'SiyahBeyazBirKadın'
7 Ekim 2010 Perşembe
Kaçış ve sığınış...
Üşüyordum ve sakin bedenime yapışmış eller midemi bulandırıyordu... Kimse yaklaşamaz dedim bana kimse taşıyamaz bedenimi.. Yazdığım milyonlarca yazı miyonlarca kez okunmuştu ve popülerlik midemi kaldırmıştı. Sessizce süzülüp kaçtım aralarından...Ardımda milyonları bırakarak tanımadığım gözlere sığındım. Kimse sesini çıkaramazdı burda (!) öyle umuyordum. Burda daha rahat küsecektim hayata ve daha çok çığlık atacaktım... Tüm boşluğa haykırıyorum... Ben geliyorum.... Sadece ben....
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)