Aklımda niye kendimi ifşa ettiğimin soruları kol geziyor, bir yandan ayyuka çıkmanın önlenilemez bir şekilde hazzı kol geziyordu tüm hücrelerimde.
Bitmek bilmez bir kitapla boğuşuyordum şu sıralar. Ve her kelimesinden boğulduğumu hissettiğim cümleleri görüyordum karşımda.
Kaçmak isteyip kaçamayan küçük karıncalar gibiydim yine dün gece.
Olur olmaz şeylere korkuyor, uykusuzluğumu yatağımın altına mesken kurmuş böceklerle paylaşıyordum..
Olmadık anlarda tuvaletim geliyordu.
İşte yine karıncalar.
Her yanı sarmışlardı .
Onlara benziyordum. Onlar gibi siyah -saçlarım- vardı. Siyah gözlerim nitekim. Ve esmer vücudum...
Sarışınlardan nefret ettiğim kadar etmemiştim kimseden nefret..
Hepsi Dün Gece Yaşandı Bunların.
Sen bilmezsin sen okumazsın sen düşlemezsin bunları..
Biliyorum virgül koymadım son cümleme.
Zaten ayırmak istememiştim hiçbir kelimenin ardını. Tıpkı sen ve beni AYIRMAK istemediğim gibi...
Bir iyi geceler Nida'sı yaktım Tüm evrene...
Tamda dün gece...
Hayalperestliğim bana ait.
Ben ise uykudayım...
Olabildiğince karanlıkta - kaçıyorum... -
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder